Aksal Yavuz

VavaCars Fatih Karagümrük’ün 60, Trabzonspor’un uzatmalar dahil 90 küsür dakika kaleye bulan isabetli şutu yoktu. Maçın mutlak favorisinin bir tane vardı, o da gümrüğe değil Ali Şansalan’a takıldı.
Bu ana dek böyle bir karşılaşma gördünüz mü, duydunuz mu? Üstelik bu maçı tribünde izlemenin bedeli Trabzonsporlulara 545 TL idi.
İki takım oyuncularına haksızlık etmeyelim, kaleyi bulan topları yoktu ancak ilk yarı Trabzonspor’un iki, F. Karagümrük’ün bir topu direkten döndü.
Bordo-mavili oyuncuların ikinci yarı futbol yerine yad elleri oynadığı bölümde ev sahibi takımın bir, iki atağına kaleci Uğurcan, dur demeseydi…
F. Karagümrük’ü anlarız, gücü belli, ya Trabzonsporlu oyunculara ne demeli? Koca ligde belki de en rahat galip gelebilecekleri, üç puanı cebe indirip Trabzon’a dönecekleri, taraftara moral verecekleri hafta önlerinde kapı gibi dururken, pozisyona dahi giremeden haftayı galibiyetsiz kapatmaları, hakikaten şaka gibi!
Şu iyi oynadı, bu iyi mücadele etti

Trabzonspor’un bir galibiyet serisi başlatması, diğer bir ifadeyle bir yerlerden başlaması gerekirdi. Öyle ya kaybet kaybet de nereye kadar! Doğrusunu söylemek gerekirse; Corendon Alanya karşılaşması o anlamda onlar için bir şanstı, avantajdı ama…
Gel gör ki koca ilk yarıyı boşa kürek sallayarak, zamanı boşa harcayarak geçirdi bordo-mavililer! Beklenen, arzulanan oyunun sahaya yansımaması sol tarafın hiç ama hiç çalışmamasından kaynaklı idi elbet. Örneğin Bardhı, oyunda kaldığı süre takımını bir eksik oynattı. Hal böyle olunca hem Onuachu, yalnızları oynadı hem de rakibin oynama iştahı artmış oldu.
İlk yarının son bölümlerinde pozisyona giren takım Ömer Erdoğan’ın öğrencileriydi. Trabzonsporlu oyuncuların çıkarken kaptırdığı toplar, hatalı paslar da çabası…
Açıkçası ikinci yarıya başlarken Bardhı, Fountas değişikliğini beklemedik değil. Avcı’nın Bardhı’yi sahada o kadar tutması; yukarıda da belirttiğimiz gibi Trabzonspor’un bir kişi eksik oynamasının yanı sıra, oyun planını alt üst etmekle, takım arkadaşlarını

O yıllar konuşmayı öğrenen minikler, gördüğü her uzun saçlıyı, karşılaştığı her uzun boylu esmer birini o’na benzetir, minik parmağıyla “Kadir abi” diyerek o’nu işaret ederdi.
70’li, 80’li yıllarda koşmaya, plastik topa ayak vurmaya başlayan, gördüğünü, duyduğunu hafızasına kaydeden çocuklar, bakkaldan aldığı çikletten o’nun fotoğrafının çıkmasını isterdi.
O yılların uzun saçlıları, yaman delikanlıları da o’na benzemeye çalışmıştır.
Toprak sahalarda çift kale, mahalle arasında kaleleri iki taşla belirleyerek tek kale maç yapanlar, kendini Kadir ağabeylerinin yerine koymak, o’nun adını almak için birbiriyle kıyası yarışmış, inat ederek kapışmışlardır.
Zamanın gençleri yavuklusunun gözüne girmek, gönlünü fed etmek için saçlarını ‘Kadir abileri’ gibi uzatır, o’nun gibi tarar, o’nun gibi yürümeye çalışmışlardır….
Giyimine-kuşamına, saçına-başına özen gösteren, bordo-mavi tarağı arka, horozlu aynayı ön cebinde taşıyan

Trabzonspor’un yediği gol, Hatayspor maçında rakip sahada gol ararken yedikleri üçüncü gole ne kadar da benziyor.
Anlaşılan Bjelica, ne Y. Adana Demirspor maçına çalışmış ne de Hataspor maçından ders çıkarmış. Dersini çalışmış, ders çıkarmış olsaydı Yusuf Sarı başta olmak üzere hızlı bir oyunculara o kadar geniş alan bırakılmazdı, defans hazırlıksız yakalanmazdı. Evinde etkili oynayan takıma, bilmem kaç konutun inşa edileceği kadar alan bırakılırsa olacağı odur!
Fauntas’la başlaması bir yana, Hırvat hocanın Bardhi sevdasını da anlayabilmiş değiliz?
O tip maçlarda buldunuz mu atacaksınız. Bordo-mavililer maçın başında o fırsatı yakaladılar yakalamasına da, Bardhi’nin topu Fauntas’a verme yerine kaleye şut atması Trabzonspor’u golden etti. Ayrıca ilk yarı ev sahibi takımın girdiği birkaç pozisyonun, çıkarken kaptırdığı toplarda baş aktör Bardhi’den başkası değildi.
İnsan ister istemez merak ediyor, soruyor; Ömür nerede Ömür? Bardhi’den, Fauntas’tan daha mı formsuz bu çocuk? Tanımasak, bilmesek

Trabzonspor’un evinde Çaykur Rizespor mağlubiyetine ‘iş kazası!’ diyelim, Mersin’de A. Hatayspor’a iki farklı galibiyetten 3-2 kaybetmesini ‘teknik adamın arızası’ olarak kabul edelim tamam da…
Siltaş Yapı Pendikspor maçında olası puan kaybının izahını, hesabını kimse yapamazdı ne en kral edebiyatçı ne de en baba matematikçi! 
Amma velakin Trabzonspor az kalsın hem Çaykur Rizespor hem de A. Hatayspor maçında başına gelenlerin tekrarını yaşayacaktı ki ucuz atlattılar neyse ki…
Maçın skoruna, Trabzonspor’un kazandığına aldanmayın, çatır çatır oynayan, topa daha fazla sahip olan ilçe takımı Siltaş Pendikspor’du.
Bordo-mavililerde bu denli kötü oyunun sorumlusu Bjelica’dan başkası değil. Bu neyin inadı arkadaş. Trabzonspor tel tel dökülüyor, pas yapamıyor, oyuna müdahale etmiyorsun! Elinde topu ayağına aldığında kafası yerde giden Trezeguet’ten başka oyuncu mu yok? Bardhi’ye neden bu kadar tahammül ediyorsun?
Gününde olmayan oyunculara bu kadar sabredilmemeli. Kötü de oynasalar

Çok değil bir hafta evvel şampiyonluğun en büyük adaylarından Beşiktaş’ı net bir skorla yenen Trabzonspor gibi büyük bir takım, uzatmalar dahil 24 dakikada üç gol yiyip maç kaybeder mi? Bir başka deyişle 2-0’dan maç verir mi?
Futbolda var bunlar, ancak rakiple aranızda kadro kalitesi olarak bayağı bir fark var ise kolay kolay kaybetmezsiniz. Amma velakin Trabzonspor çok kolay teslim oldu!
Siz, oyunda kaldığı süre, kötü oyuna rağmen bir gol atan, bir asist yapan, iyi oynayan Onuachu’yu oyundan alırsanız maçı verirsiniz. Allah bilir, Volkan Demirel hoca ve defans oyuncuları başta olmak üzere Hataysporlular Bjelica’ya ne dua etmiştir! Zira rakip takımın ekmeğine 67. Dakikada yağ süren Trabzonspor’un teknik direktöründen başkası değildi.
Oynadığı bölümde ev sahibi takımı deyim yerindeyse yerle bir eden adamı dışarı almakla kendi ayağına sıktı Bjelica! Beşiktaş’ı yenen oyuncuların başında gelen, ayağında top tutan, hücumda oyuna ören Onuachu’dan bahsediyoruz.
Son haftaların golcülerinden Vişça’nın dışarı

Hafta sonu Trabzon, Trabzonspor’un şampiyon olduğu sezondaki gibi çok kalabalıktı, hareketliydi. Yurt dışında ve yurdun dört bir yanında ikamet eden Trabzonsporlular başta olmak üzere çevre beldeler ile köylerden, ilçeler ve de illerden bordo-mavi formalı insanlar akın etti Papara Park’a; 7’sinden 70’i...
Derbinin bereketi tamam da, o denli hareketliliğin, kalabalığın, daha doğrusu şenliğin etkenlerinden biri, belki de en büyüğü; milli arada Trabzonspor’a katılan Onuachu, Mendy ve Pepe’nin olduğunu söylemeden geçmeyelim. Zira ilk dört hafta Trabzonsporluların morali bayağı bozulmuş, sezona dair umutlarını rafa kaldırmıştı; seneye saklamıştı…
Sahaya dönecek olursak…
İlk 25 dakika başka, kalan dakikalarda bambaşka bir Trabzonspor izledik. Topu rakibe vererek, bekleyerek oynadılar. Amaç kaptıkları topları ayağa hızlı ve isabetli oynayarak, rakip defans arkasına, arasına atarak gol bulmaktı. Aslında Bejelica’nın rakibe kurduğu tuzaktı bir nevi! Bunda da başarılı oldular.
Attıkları ilk gol öncesi Mendy’nin de katkılarıyla o kadar hızlı

Bir derbi maçı haftası… Uçaklarda, otobüslerde yer bulmak çok zor. Bulsanız da fiyatlar cep yakıyor!
Varsayalım Trabzon’a gittiniz, maça bilet bulmak ayrı bir dert… Hem ne yiyecek ne içecek nerede kalacaksınız?
Kısacası gittiğiniz yerde bir tanıdığınız, akrabanız yoksa işiniz daha da zor.

**

O, günlerdir biriktirdiği parayla internetten maç biletini almış. Cebinde birkaç gün sadece ekmek yiyecek, su içecek parası kalmış, hepsi o kadar. Anlayacağınız cep delik cepken delik!
Amma velakin bizimki kafaya koymuş mutlaka Trabzon’a, Trabzonspor’un maçına gidecek… Bu da onun Trabzon’a ilk gelişi olacak…

**

Valiz hazırlanır, sırta konup karayoluna inilir, yoldan geçen tüm araçlara malum işaret (otostop) yapılarak yardım istenir…