Aksal Yavuz

Diğer dakikaları bir kenara bırakıp 78’nci dakikayı aklınıza getirin; altyapılarda çocuklara, üstyapılarda ben oldum diye hava atan koca adamlara akşam, sabah yemeklerden sonra anlatılması, gösterilmesi gereken hareketleri...
Kaptan Uğurcan hızlı başlayıp topu Meunıer’e veriyor, meşin yuvarlak Vişça ile başlayan Bardhi ile devam eden seyahati sonrası tekrar Meunıer’e geliyor, çiçeği burnunda sağ bek anonim şirketleri kıskandıran yardımlaşmalardan, paslaşmalardan sonra kaptandan aldığı, arkadaşlarıyla al, ver yaptığı emaneti gez, göz arpacık nişanıyla Enis’in kafasına indiriyor ve Trabzonspor 2’nci golü buluyor… Enis’in de enfes ortanın hakkını verdiğini söyleyelim.
Hakikaten hazırlanışıyla, atışıyla güzel bir gole imza attı Trabzonsporlu oyuncular. Gol güzel olunca izleyenler de yazan da keyif alıyor!
Bir oyuncu bir takımın oyununu değiştirir mi? Değiştirir arkadaş, sağ bek de olsa gidişatı etkiler. Fazla söze gerek yok şekilde görülüyor, Gençlerbirliği, Hatayspor maçlarında görüldüğü gibi.
Biz Belçikalı diyelim, siz

Çaykur Rizespor, Trabzonspor maçının devre arasında, hiç kimsenin başına, sevdiklerinin yanından yöresinden geçmesini istemediği davetsiz kalp krizinin bendenize verdiği rahatsızlıktan dolayı yazılarımıza on beş gün ara verdik.

Anlayacağınız sallandık ama yıkılmadık! Bu süreçte geçmiş olsun dileklerini ileten tüm dostlara sonsuz teşekkürlerimizle… Hafta arası oynanan Gençlerbirliği, Trabzonspor Ziraat Kupası maçında kalbimizi bir kez daha test ettik; çok şükür iyiyiz.

Maçla ilgili yazacaklarımıza gelince…

Trabzonspor Afrika Kupasına giden oyuncuların eksikliğini 4-5 haftadır derinden hissetti.  Eksiklerden kaynaklı arka arkaya alınan mağlubiyetler oynayanların özgüvenleriyle de oynamaya başladı ki… Bordo-mavili oyuncuların yüzünden okunuyor neler hissettikleri. Bazı oyuncuları tanımasak, bilmesek... Benzer baskıyı Abdullah Avcı’nın da yaşadığını görüyoruz. E oyuncuların ve de teknik adamların bizim gibi et, tırnak ve sinirden yaratılmış insanlar olduğunu düşünürsek…

Ona rağmen iyi oynadı, iyi

Galatasaray’ın kadrosu geniş, eksikleri olsa da o kadar önemli değil onlar için. Trabzonspor öyle değil, iskelet kadroyu oluşturan oyuncuların olmayışı onlar adına çok büyük kayıp… Bugün ligin üçüncü sırasındaysalar dün sahada olmayan oyuncuların katkısı çoktur.
Sahaya çıkan takımları kantara koysak, son şampiyon açık ara ağır basar…
Soru şu; topun arkasına geçip bekleyerek oynamak mı, yoksa sizden iyi kadroya sahip takımlara oyununuzu kabul ettirerek oynamaya çalışmak mı? Bu kadroyla ikinci şık zor be.
Bordo-mavililer iki derbide; Beşiktaş ve Fenerbahçe maçlarında topun arkasına geçerek ve dün kadroda olmayan oyuncular oynadığı için galip geldi…
Sezon başından bu yana yazıyor ve de konuşuyoruz; Trabzonspor’un mevcut kadrosu bekleyerek, alan daraltarak oynayabilir. Zira orta sahada lider oyuncunun olmayışı, beklerin yeterli seviyede olmaması rakipler için büyük nimet! Trezeguet, Onuachu, Pepe ve Ömür’ün olmadığını da hesaba katarsanız, yandı gülüm helva!
Anlayacağınız eldeki

Derbi maçları olunca o gün gelir aklımıza. 1998–1999 sezonunun 12.haftasında Ali Sami Yen’de oynanan, Trabzonspor’un Galatasaray’ı 3-5 yendiği karşılamayı ve de o gün başımıza gelenleri bir kez daha hatırlatalım.

Birlikte izleyelim…

Zeytinburnu’nun bazı sokakları birbirine çok benzer. Adımladığınız caddelerde, ilginizi çeken gecekonduların arasında gözünüze ilişen yüksek katlı binalara bakarak yürürseniz, geri dönüşünüz öyle muhteşem olur ki; soluğu ya tren istasyonunda ya deniz kıyısında ya da başkalarının evinde alırsınız!

Hikâyenin tamamını okuyunca bendenize hak vereceksiniz…

Mahalleden ağabeyimiz Hayri Cebitürk, kahveden çıkarken gür bir sesle bağırdı: “Maçı beraber izleyelim” Arkadaşlarla koyu muhabbete dalan bendeniz, kafamı “Olur” anlamında sallayıp onayladım. İşaretimden ikna olmamış olacak ki, durumun ne kadar önem taşıdığını ifade etmek için ani bir manevrayla geri döndü, kapının ağzına kadar yürüdü, işaret parmağını bir sarkaç gibi öne, arkaya

Kupa maçlarında başa gelen iş kazaları lig maçlarında yaşanan kazalara benzemez. Hele de umulmayan taş baş yararsa, sen gel de ayıkla bakalım pirincin taşını! Örnekleri çoktur. Favori takımların karizmayı çizdirmesinin yanı sıra elenişin dedikodusu adamı yer bitirir kene gibi!
Anlayacağınız lig uzun maraton telafi edersiniz de kupa maçlarını telafi etmek için en az bir sene beklemek gerek.
Trabzonspor dün olası bir kazayla karşılaşabilir miydi diye soracak olursanız? Futbol sürprizlere açık bir oyun ancak Manisaspor’un Trabzonspor’a saldırmaya ne hali vardı ne de mecali! Görülen; Manisasporlu oyuncular Trabzon’u görmeye, gezmeye gelmişler. Duran toptan, kurulan yanlış barajdan kaynaklı bir gol buldular hepsi o kadar…
Trabzonspor’un penceresinden baktığımızda, istenmeyen, daha doğrusu beklenmeyen bir kazayla karşılaşmış olsaydılar, vallahi cümle aleme karşı ayıp olurdu! Dahası futbolu yazanlar mezarında ters dönerdi. Zira iki takım arasında kadro kalitesi olarak gece ile gündüz kadar fark var… Öyle ya lige sezon başında havlu atmışsın, olmazsa

Trabzonspor bugün lig üçüncüsüyse, bunda Onuachu, Bakasetas ve Abdülkadir Ömür’ün katkısı çoktur. Düşünün, bunca eksiğin, onca sakatlığın yanı sıra, iskelet kadroyu oluşturan üç oyuncunun olmadığını... Bunlara üç günde bir maç oynandığını, yorgunluğu da eklersek...
Üçüncülük yolunda Trabzonspor’un en büyük rakibinin Beşiktaş olduğunu puan tablosuna bakan, siyah-beyazlı takımın gol yükünü, Trabzon Araklılı Semih Kılıçsoy’un çektiğini herkes görüyor. Taraflı tarafsız her futbolseverin genç golcü ile mutlu olduğunu söylemeden geçmeyelim. Genç Semih, Beşiktaş’ta bunları yaparken, Trabzonsporluların gözü Enis Destan’ın kafası ve ayaklarındaydı doğal olarak...
Evet, Trabzonspor büyük şanssızlık yaşıyor yaşamasına da, dünkü maç üzerinden konuşursak, şans bordo-mavililerin yanındaydı. Zira evinde etkili oynayan, kanatları iyi kullanan Antalyaspor’un iki topu direkle patlamamış olsaydı,

Çok değil iki sene evvel Trabzonspor’un maçlarını izlemek için sıraya girilirdi, bilet bulabilmek için hatırı sayılır kişilerden ricalar edilirdi.
Amasız, fakatsız konuşmak gerekirse; Trabzonspor şampiyonluğa oynamasa da bu kadar yalnız bırakılmamalı, önümüzdeki yıllar ve ekonomik durumu düşünülerek, geleceğin de bir gün geleceğini hesap ederek… Dememiz o, böyle günlerde takıma sahip çıkılması gerekir.
Maça gelince…
Yılport Samsunsporlu oyuncular Trabzonspor ceza sahasına giremeden, daha doğrusu pozisyon bulamadan, bordo-mavi ayaklar topa sahip olmada, pas alışverişinde rekorları zorlarken, Bakasetas’ın gez, göz, arpacık ayarından sonra Benkovic’e yolladığı topla ilk kafa çalışmasını gerçekleştirdiklerinde dakikalar 21’i gösteriyordu.
Alim’in geri pasında, bulut gibi araya sızan Vişça, Okan’a çalım atma yerine tek vuruşu denemiş olsaydı, Trabzonspor 33’ncü dakikada kısa günün karı deyip fişi çekip işi bitirebilirdi…
Ancak ilk yarının uzatma dakikasında çalışmanın

Galatasaray’ın kadro değeri 225 milyon, Fenerbahçe’nin 195 milyon euro. Hal böyle iken kadro değeri 120 milyon euro olan Trabzonspor’un bu sezon aradan sıyrılıp şampiyon olmasının mümkün olmayacağını cümle alem biliyordu. Fazla söze gerek yok, sonuç ortada zaten…
Elde lig üçüncülüğü ile Türkiye Ziraat Kupası kalmışken…
Trabzonspor camiasında doğal olarak yedisinden tutun yetmişinin elinde kâğıt kalem; hesap kitap peşinde, Başkan Ertuğrul Doğan ve yönetimi gece gündüz demeden harıl harıl kaynak arayışında, teknik adam Abdullah Avcı başta olmak üzere her Trabzonsporlu ligi 3’ncü bitirmenin ve de Türkiye Ziraat Kupasını kazanmanın derdinde. Yönetim ile teknik ekip bir yandan gelecek yılın planlamasını yaparken, diğer yandan taraftarın göze hoş oyun istediğini, beklediğini hatırlatmakta fayda var elbet.
İlk yarının kısa bir özetini geçecek olursak, tatsız, tuzsuz daha doğrusu futbolsuz bir karşılaşmada hata yapılırsa böyle bir gol çıkardı ki, Atakan’ın yaptığı, Fountas’ın kaptığı,